www.groetenuitleeuwarden.nl
De Leeuwarder Zwembaden 1/3

Zwembad De Kleine wielen -1971 - Martin krijgt zwemles aan de haak.

Zwemles kreeg je in de jaren zeventig in Zwembad “Nijlân” of zoals ik in het buiten de stad gelegen zwembad ”De Kleine Wielen”. Beide zwembaden zijn reeds jaren geleden gesloopt. 
Op deze pagina staan herinneringen van mijzelf, op de volgende pagina's die van badmeester Douma.

Zwembad De Kleine Wielen

Met een jaarabonnement kon je iedere dag na schooltijd lekker zwemmen....

Op het terrein van de Kleine Wielen is nu een dierenpark gevestigd. Met otters en andere waterdieren, dat wel… En daar waar eens zwembad Nylân heeft gestaan, vind je nu luxe woningen aan de straten Sudermuda en Ried.
Uit eigen fotoalbum komen deze kiekjes. De eerste zwemles en enige maanden later… het afzwemmen voor diploma A. Het in die tijd nog nieuwe zwembad ligt in recreatiegebied De Groene Ster, wat in 1971 nog duidelijk in ontwikkeling is. Kale velden zijn op de achtergrond te zien… 

Wat ik mij nog herinner uit deze periode is het omkleden in de Spartaanse kleine betonnen kleedhokjes. Die waren toch zo deprimerend.
Daar stond je als 7-jarige te rillen en een door moeders meegebrachte tupperware-beker met warme melk op te drinken. En daarna met de auto weer naar huis.
Later ging ik altijd naar Zwembad Nijlân. Ik woonde in die tijd in deze wijk.

Diploma A -afzwemmen .... Maar eerst krijgt de groep uitleg.

Samen met klasgenootjes speelden we hele middagen in en rond het water. 
Op de speelweide kon je piloot zijn van je eigen vliegtuig. Weet u dat nog ? Er stond zo’n speeltoestel in de vorm van een vliegtuig. 

En na het zwemmen kon je buiten het zwembadterrein nog even klimmen in dat merkwaardige kunstwerk, vlak voor de ingang….   

Het eigenzinnige kunstwerk, door mij altijd DE KNIJPER genoemd....

Na de oproep op deze website  --Wie weet waar ‘de knijper’ nu staat ?--  kregen we  van diverse lezers het antwoord doorgemaild.
De knijper heeft een naam: "De Start" en staat een vol decennium aan de Apolloweg. In de tuin van een beveiligingsbedrijf op het bedrijvenpark “De Hemrik’, in het zuidoosten van de stad.
De wijkvereniging Nylân krijgt het bijzondere kunstwerk in 2004 na een  langdurige lobby terug in de wijk.

Zie foto in de rubriek: Buitenwijken/Nijlân

Leeuwarden Toen Interactief

Martin mag pas als laatste het water in.... met kleren aan, 50 meter zwemmen. 

Misschien herkent u zich ook op deze foto’s of heeft u nog andere herinneringen aan uw zwemlessen in Leeuwarden.

Mail ons uw verhaal, foto’s of anekdotes…

  • Heeft u herinneringen aan uw zwemles?

  • Heeft u foto’s van de oude zwembaden?

E-mail ons, wij zien uw reactie graag tegemoet. 

Uw E-mail adres houden wij altijd buiten de publiciteit.

Na een eerdere oproep van ons, reageerde gepensioneerd badmeester Douma. Zijn herinneringen aan de diverse zwembaden van Leeuwarden, voorzien van foto's uit zijn eigen archief, kunt u lezen op de volgende pagina.

Lezersreacties:

Van Marco Balk ontvingen wij deze leuke reactie:
"Het zwembad Nylân herinner ik me als een gezellig zwembad. Een patatje en ijsje bij Henk Hetebrij en Jan Zijlstra. De grote zonneweide waar veel gevoetbald werd.
De geur van de vele rozenbottelstruiken die als afscheiding dienden tussen de verschillende baden. Het wedstrijdbad waar de “lage” en de “hoge” duikplank stonden. Een aantal zwembad- “helden” zoals Karel en Thomas, die hun schoonspring kunsten vertoonden.
Vooral Karel maakte er (on)bewust een hele show van. Tot hilariteit, maar toch ook wel bewondering, van de jeugd die op de terrasvormige tribunes op hun handdoekjes lagen."
Marco vervolgt: "Verder kan ik me nog herinneren dat je 's ochtends om acht uur van huis ging met je ouders, een een boterham uit de koelbox at en 's avonds om zeven uur weer naar huis ging. Helemaal gaar van de warmte en het zwembadwater. Prachtige tijd!"

Peter Dolstra heeft minder plezierige herinneringen aan het zwembad. Dit is zijn verhaal:
"De generatie badmeesters van toen zullen zeker  hun  ‘anekdotes’ weten te vertellen. Over hoe ze met de haak, toch ook bedoeld om  mensen te redden, achteloze leerlingen onder water duwden? Angstige kinderen  tegenover de rest  belachelijk maakten? De hogedruk-sproeier in de kleedkamer op  je zetten als er te traag werd aangekleed...."
Het jeugdtrauma zit hem nog steeds dwars: "Ik ben nu in de veertig en heb  nog steeds een godshekel aan overdekte zwembaden."

Nog even een minuut watertrappelen....

"Mijn kinderen moesten  diploma-zwemmen zonder mijn aanwezigheid.
Alleen al de lucht van chloor maakt  mij heden ten dage nog steeds stresserig zodat ik zwembaden angstvallig mijd!  Met dank aan die zwempedagogen uit de zestiger jaren.
Hoe zoet was de  smaak toen ik enkele jaren geleden, op weg naar mijn werk, zag hoe de  slopershamer korte metten maakte met het gehate gebouw.
Er zijn helaas veel  historische gebouwen verdwenen in Leeuwarden,  maar dit gebouw is 40 jaar te  laat gesloopt," aldus dhr. Dolstra.

Meer lezersreacties:

Ilian de Kleijn-Odinga herinnert zich :
“Als meisje van een jaar of 12 was ik lid van LZC en we trainden altijd in het zwembad aan het Jacob Catsplein. Ik woonde in de Marnixstraat, dus dat was dichtbij.
Maar ik kan me herinneren dat we in de zomerperiode wel een aantal keren in het Huizumer zwembad hebben getraind. Als we aankwamen moesten we eerst de tientallen eenden uit het bad verjagen.”
Gerard Straver mailt ons: Het openluchtbad de Grote Wielen kan ik me nog herinneren. Het moet rond de vijftiger jaren zijn geweest. We gingen er met de fiets heen. Het was een openluchtbad met open water, afgezet door boeitjes.
A. Postma
mailt ons: "Toen ik tussen 8 en 12 jaar was (1955-1959)  woonden wij bij de Schrans en zwommen in het Huizumer zwembad. Het water was daar niet altijd even schoon en vaak erg koud. 

In de grote vakantie gingen we ook wel eens naar de Kleine Wielen. Ik meende "met vakantieontspanning" zoals dat toen genoemd werd.
Dan  werden we met een bus tot de rand van de stad gebracht en moest je verder lopen. Dat was voor ons een heel eind."
"Ik herinner me nog dat  we de kleren altijd in van die grote laden moesten doen. In het zwembad aan het  Jacob Catsplein  kwamen de kleren in een hokje met een nummer, dat nummer werd later omgeroepen en dan moest je je aankleden.
Dan was je 20 minuten in het water geweest.
  Later veranderde dit. Ik heb daar ook zwemles gehad. Ook in Nijlân heb ik nog gezwommen. Het is erg jammer dat hier geen open bad meer is", aldus A. Postma.

Vingers boven water... Diploma A is in zicht !

Meer zwembad herinneringen >