In de winterperiode werkte badmeester Jan Douma samen met zijn collega’s aan het onderhoud van de zwembaden. 
Nijlân kende een diep wedstrijdbad en een instructiebad. In de winterperiode bleef het zwembadwater gewoon  in het bad staan. Het bevroren water moest dagelijks losgehakt worden, om beschadigingen aan de betonnen randen te voorkomen. Van de ijsbrokken werden creatieve kunstwerken gemaakt.

 IJzige kunst in het zwembad

De badmeesters waren in de winter eigenlijk allround  klusjesmannen.
Douma: “Het kon het schoonmaken van het buitenbad zijn of het herstraten van de perrons om de baden heen. Ook de filterketels moesten worden geschilderd en onderhouden.
Tijdens het eerste seizoen in het Nijlân (1966) ging er van alles mis. Het bad werd later opgeleverd dan de bedoeling was.  
Maar het was schitterend weer en de mensen wilden graag naar binnen. Ons eerste werk was de mensen buiten het terrein te houden. Het zwembad was immers nog niet helemaal gereed. 

Er waren seizoenen van 300.000 bezoekers en meer diploma-afzwemmers dan het overdekte Catsplein in een heel jaar had. Soms stond hij samen met een collega voor de ingang al kaartjes te verkopen, want de aanloop was te groot voor de kassajuffrouw.
Ook moesten de badmeesters de slootjes rondom het zwembad en de zonneweide goed in de gaten houden. Op zeer warme en drukke dagen probeerden sommigen via een illegale oversteek het zwembad te bereiken.

Het einde kwam in 1988

Na een reeks van mooie jaren in het zwembad Nijlân kwam de teleurstelling: “Het zwembad  werd gesloten. Toevallig hoorde ik dat op de radio terwijl ik naar de camping reed. Ik heb meteen maar twee weken langer vakantie aangevraagd.”
Als tiende man kwam hij terug in het overdekte zwembad Catsplein, welke inmiddels ook gemeentelijk was geworden. Dat was wel even slikken. De vrijheid en de frisse lucht was hij kwijt.

“Intussen was ook de bouw van het zwembad Kalverdijkje afgerond. In die tijd werkten wij in twee zwembaden met wisselende diensten.”
Vele jaren en vele collega’s later kwam er een nieuw zwembad bij, De Blauwe Golf. Het laatste seizoen van de Kleine Wielen was aangebroken. “Dat vonden wij erg jammer”, aldus de badmeester. Maar ja, de bezoekersaantallen waren erg laag in verhouding tot een paar jaar eerder. 

Subtropisch zwemparadijs

Met de bouw van de Blauwe Golf aan de Jelsumerstraat was ook het einde van het zwembad Jacob Catsplein gekomen. Tijdens de laatste week in het zwembad Catsplein mochten leerlingen hun naam met een viltstift op de muur schrijven.
Het personeel had intussen wel andere zorgen aan het hoofd, want er moest gekozen worden voor bad het Kalverdijkje of het subtropisch zwemparadijs De Blauwe Golf.
Eind 2003 is na een lange politieke discussie ook het Kalverdijkje gesloten. En daarmee heeft Leeuwarden lange tijd nog maar één zwemgelegenheid.
De gemeente belooft een nieuw zwembad te zullen bouwen aan het Kalverdijkje... en dat komt er ook.

Badmeester Douma is nog regelmatig in diverse zwembaden in de provincie te vinden. Hij geeft les aan een grote groep gehandicapte mensen die “aangepast sporten” bedrijven. Daarnaast zet hij zich in voor Meer Bewegen voor Ouderen.